Urodziny czy imieniny - ktĂłra okazja jest waĹźniejsza?

2014-05-04 02:25:38 / mso, fot.photoxpress.com/P. Losevsky


Czy powinniśmy obchodzić imieniny, czy raczej urodziny? KtĂłra data jest waĹźniejsza w naszym Ĺźyciu? Za „moich czasĂłw” waĹźniejsze były zdecydowanie imieniny; uroczyste urodziny organizowało się małym dzieciom (zwłaszcza pierwsze); waĹźną datą była tzw. „osiemnastka”, jako dzień uzyskania pełnoletniości. W wielu miastach istniał wśrĂłd młodzieĹźy obyczaj wręczania w tym dniu jubilatowi tablicy z napisem 18 i podpisami kolegĂłw i koleĹźanek z klasy. Tablice takie pochodziły z... tramwajĂłw - wtedy numery linii były napisane czarnym kolorem na białej blasze i umieszczane w specjalnej ramce wewnątrz lub na zewnątrz wozu, dość łatwo się wyjmowały, aby moĹźna było je wymieniać. Ĺťartowano, Ĺźe na trasie linii 18 puszczano tylko wozy , w ktĂłrych ramki do tablic znajdowały się na zewnątrz - aby ją wyjąć trzeba by wejść na drabinkę.

Czy ważniejsza jest data imienin, czy urodzin? Aby odpowiedzieć na to pytane warto zastanowić się, skąd pochodzi obyczaj świętowania tych dat.

Historia kontra tradycja
Dłuższą tradycję mają bez wątpienia urodziny - uroczyste obchodzenie rocznicy dnia w którym ktoś się urodził. Obyczaj ten wywodzi się z religii starożytnego Rzymu - było to święto ku czci Geniusza - półboskiej, choć śmiertelnej istoty, która rodziła się wraz z mężczyzną, aby się nim opiekować i przynosić mu szczęście. Żeńskim odpowiednikiem Geniusza była Junona.

Urodziny obchodzi się różnie w różnych częściach świata. W Europie tradycyjnym elementem obchodów urodzinowych jest tort ozdobiony świeczkami, których liczba powinna odpowiadać wiekowi jubilata. Dzisiaj spotyka się świeczki urodzinowe w kształcie cyfr, z których można skomponować odpowiednią liczbę. Może to i lepiej, bo zdmuchnięcie świeczek za jednym dmuchnięciem ma przynieść szczęście w danym roku, a łatwiej jest zdmuchnąć dwie świeczki niż kilkanaście...

A co na to religia?
Chrześcijanie zaczęli tępić obchody urodzin ze względu ze względu na pogański element w postaci Geniusza. Na to miejsce zaproponowali imieniny - świąteczne obchodzenie dnia świętego lub błogosławionego z chrześcijańskiego kalendarza lub innego dnia, tradycyjnie przypisywanego temu imieniu. Zwyczaj ten jest kultywowany w Polsce (z wyjątkiem GĂłrnego Śląska i Kaszub, a takĹźe w Bułgarii, , Grecji, Szwecji, Czechach, na Węgrzech , Łotwie, w katolickich regionach Niemiec, a kiedyś i w Rosji. JeĹźeli jest więcej niĹź jeden święty lub błogosławiony patron danego imienia i poświęcony mu dzień wypada kilka razy do roku, wybiera się pierwszą datę przypadającą po dniu urodzin. W dniu imienin solenizant urządza przyjęcie dla rodziny i bliskich przyjaciół, podczas ktĂłrego otrzymuje prezenty. Oczywiście moĹźna przenieść uroczystość na najbliĹźszą sobotę - wtedy moĹźna dłuĹźej poświętować, bo nie trzeba zrywać się rano do pracy. Dzieci w tym dniu częstują kolegĂłw z klasy cukierkami - zwykle wszyscy śpiewają mu „Sto lat”, a nauczyciele traktują małego solenizanta ulgowo i nie pytają go. Przyjęło się, Ĺźe w dniu imienin pracownik przynosi do pracy jakieś ciasto i częstuje kolegĂłw i koleĹźanki z pokoju, a takĹźe innych bliĹźszych współpracownikĂłw, ktĂłrzy - zazwyczaj pamiętając o uroczystości - kupują jakiś składkowy prezent.

W środowiskach protestanckich nie obchodzi się imienin. Powód? Protestanci wszystkich denominacji nie uznają kultu świętych w znaczeniu katolickim. Święci są dla nich wzorem do naśladowania ze względu na ich cnoty, ale jednocześnie zwykłymi ludźmi, a nie pośrednikami między Bogiem a wiernymi. Dlatego też wśród protestantów uroczyście obchodzi się urodziny. Problemem - zwłaszcza dla kobiet - jest liczba skończonych lat. Wiadomo, damie wieku się nie wypomina. Ale z drugiej strony - kobieta jest przecież jak wino...

Tak więc trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć, która z uroczystości jest ważniejsza - zależy to od uznania i od środowiska.